En spreekt mij van geen sterven meer.... Over de dood in hetwereldlijk volkslied van de Zuidelijke Nederlanden 17-18de eeuw - PIETER MOELANS
over de dood in het wereldlijke volkslied van de Zuiderlijke Nederlanden (17de-18de eeuw)
KORTE INHOUD
Liederen zijn een onderdeel van het emotioneel vocabulaire waarmee mensen zin geven aan hun bestaan, waarmee ze wat hun overkomt een plaats geven in hun leven. Volksliederen van vóór de negentiende eeuw zijn in dat opzicht nog amper bestudeerd. In En spreekt mij van geen sterven meer… wordt een Gentse collectie van handgeschreven volksliederen uit de zeventiende en achttiende eeuw uitgeplozen.
Het boek leidt de lezer rond in de vele betekenislagen die volksliederen spinnen rondom het thema van de dood. De zangers zijn aanwezig bij het sterfbed. Ze blikken vooruit naar hun eigen onafwendbare einde. Ze zingen over de band tussen liefde en dood, over zelfdoding, over het hedonistische leven als vlucht voor de dood, over sterven op het slagveld, … Nooit blijven ze onberoerd. Ze gunnen ons een blik in de gedachtewereld van de vroegere
samenleving.
Het boek leidt de lezer rond in de vele betekenislagen die volksliederen spinnen rondom het thema van de dood. De zangers zijn aanwezig bij het sterfbed. Ze blikken vooruit naar hun eigen onafwendbare einde. Ze zingen over de band tussen liefde en dood, over zelfdoding, over het hedonistische leven als vlucht voor de dood, over sterven op het slagveld, … Nooit blijven ze onberoerd. Ze gunnen ons een blik in de gedachtewereld van de vroegere
samenleving.
2003
zie alle details...
