Anarchisten rond Emile Verhaeren - D. Gullentops; H. Vandevoorde
KORTE INHOUD
Wegens zijn goede contacten met het Belgische vorstenhuis maakte Emile Verhaeren op het einde van zijn leven deel uit van het establishment. Dat neemt niet weg dat hij lange tijd sympathie koesterde voor het socialisme en zelfs voor het anarchisme. In de jaren negentig van de negentiende eeuw spraken de terroristische aanslagen die de gewelddadige tak van de beweging overal in Europa pleegde, tot de verbeelding van de massa.
Met dit anarchisme van de daad heeft Verhaeren zich nooit vereenzelvigd. De sociale wanhoop die de anarchisten dreef, wekte wel zijn medeleven op en dat van vele artiesten en intellectuelen met hem. Hun namen klinken nog steeds: Théo van Rysselberghe, August Vermeylen, George Minne, Georges Eekhoud, Paul Signac en James Ensor. Zij blijken minder gefascineerd door het geweld dan door de heroïsche opstandigheid van de enkeling en de utopie van een maatschappij waarin individu en gemeenschap samenvallen.
Voor Anarchisten rond Emile Verhaeren is uitgegaan van de banden die Verhaeren had met a...
Met dit anarchisme van de daad heeft Verhaeren zich nooit vereenzelvigd. De sociale wanhoop die de anarchisten dreef, wekte wel zijn medeleven op en dat van vele artiesten en intellectuelen met hem. Hun namen klinken nog steeds: Théo van Rysselberghe, August Vermeylen, George Minne, Georges Eekhoud, Paul Signac en James Ensor. Zij blijken minder gefascineerd door het geweld dan door de heroïsche opstandigheid van de enkeling en de utopie van een maatschappij waarin individu en gemeenschap samenvallen.
Voor Anarchisten rond Emile Verhaeren is uitgegaan van de banden die Verhaeren had met a...
