Wij hebben niet om het leven gevraagd – Jean Paulhac - Jean Paulhac
KORTE INHOUD
Wij kennen deze kreet, bedoeld als een verwijt en een beschuldiging, doch al te vaak een excuus voor eigen ontoereikendheid of een vrijbrief tot amoraliteit. Ook Lucien Claverie de hoofdfiguur uit deze roman van Jean Paulhac, neemt op een zeker ogenblik deze bittere uitspraak in de mond. Lucien is een twaalfjarig kereltje uit een Parijse achterbuurt, vroegrijp zoals dat gaat met grotestadsjeugd, ontgoocheld door de barre werkelijkheid van een grauw bestaan dat desillusie of desillusie stapelt. In zijn mond klinkt de kreet eerder als; ik heb om dat soort leven niet gevraagd. Want bij als zijn vroegrijpheid is Lucien een kind gebleven dat hunkert naar genegenheid, warmte en geborgenheid, naar een plekje zon in het leven.
Hij houdt zielsveel van zijn moeder, verafgoodt zijn vader, krijgsgevangenen in Duitsland aan Lucien praktisch enkel door een foto bekend. Zijn vader keert terug, en met opstandige spijt moet Lucien ervaren dat die “held” van een vader een min mannetje is, een luie grootspreker, een dronkaard en...
Hij houdt zielsveel van zijn moeder, verafgoodt zijn vader, krijgsgevangenen in Duitsland aan Lucien praktisch enkel door een foto bekend. Zijn vader keert terug, en met opstandige spijt moet Lucien ervaren dat die “held” van een vader een min mannetje is, een luie grootspreker, een dronkaard en...
