Stille wateren - Jennifer Lauck
Originele nieuwprijs: € 18.95
KORTE INHOUD
De bus rijdt het busstation van Reno binnen en ik hou de vuile plunjezak op mijn schoot. Er staan mensen op het trottoir, mensen met onbekende gezichten en zoekende ogen die niet naar mij op zoek zijn.
Een gevoel van eenzaamheid bekruipt me. Misschien komt helemaal niemand me ophalen. Ik stap uit de bus en kijk om me heen, en dan zie ik opeens opa Ed, papa's vader.
'Daar is ze,' roept opa.
Ik klem mijn vingers om de lus van de plunjezak en loop in zijn richting tot we tegenover elkaar staan, ik klein en hij groot. Opa heeft zijn vuisten in zijn zij gezet alsof hij iets wil gaan zeggen, maar hij kijkt me alleen maar aan en schudt dan zijn hoofd.
'Nou, krijgt je oude opa nog een knuffel of niet?' zegt hij, terwijl hij neerknielt en zijn armen spreidt.
Ik laat de plunjezak op de grond vallen en sla mijn armen om zijn nek; hij ruikt naar koffie en pepermunt. Hij is niets veranderd: ronde wangen, brede neus, grijs haar en borstelige wenkbrauwen. Opa heeft een donkere lach, zijn warme adem strijkt langs mijn gezicht en ...
Een gevoel van eenzaamheid bekruipt me. Misschien komt helemaal niemand me ophalen. Ik stap uit de bus en kijk om me heen, en dan zie ik opeens opa Ed, papa's vader.
'Daar is ze,' roept opa.
Ik klem mijn vingers om de lus van de plunjezak en loop in zijn richting tot we tegenover elkaar staan, ik klein en hij groot. Opa heeft zijn vuisten in zijn zij gezet alsof hij iets wil gaan zeggen, maar hij kijkt me alleen maar aan en schudt dan zijn hoofd.
'Nou, krijgt je oude opa nog een knuffel of niet?' zegt hij, terwijl hij neerknielt en zijn armen spreidt.
Ik laat de plunjezak op de grond vallen en sla mijn armen om zijn nek; hij ruikt naar koffie en pepermunt. Hij is niets veranderd: ronde wangen, brede neus, grijs haar en borstelige wenkbrauwen. Opa heeft een donkere lach, zijn warme adem strijkt langs mijn gezicht en ...
