De harde weg - Emiel Van Hemeldonk

KORTE INHOUD

DE PASTOOR VAN VOSSELAAR

Gebogen over het zware sacristijboek, schreef Dominus Johannes Peeters, abt van de aloude abdij te Postel, zijn naam op de nieuwe bladzij, “die 28 Aprilis 1774.” De lange rustig getrokken streep was als het roerloze vlak van de zee en de naam zelf als een statige zeiler, met fieren mast en bolle zeilen. Hij monkelde, maar zijn mond werd strak, als hij weerom dit luien hoorde : eerst enkele zware slagen, weggonzend in de plechtige stilte van kerk en sacristij. Dan kwamen de andere klokken los, de hooge en de lage, en hun lied huppelde argeloos en zuiver doorheen de zware slagen.
Met een blik vol nauw verborgen argwaan keek hij op naar en ouden priester, die gebogen bij de deur te luisteren stond en vroeg, met een stem waarin hij moeilijk zijn korzeligheid te dempen wist: “Is het hier de gewoonte, te Vosselaar, de klokken te blijven luien ? Als ik het goed voor heb, is het nu de derde maal. En uw luiers…”
Pastoor Ludolphus Grangé, in wit, feilloos gestreken roket en solidee, haalde de scho...
1945zie alle details...

Categorie

Details

1945Uitgever: Davidsfonds